จอมเวทแสนร้าย จอมใจแสนรัก
ผู้เขียน : สุ่ยเชียนเช่อ
ผู้แปล : ลีลรักษ์
'ซ่งเสวี่ยอี' เด็กหนุ่มขี้โรค ที่ได้เจอกับ 'หลิงจิว' เด็กน้อยอายุเจ็ดขวบที่ถูกที่บ้านมองเป็นตัวไร้ค่า ด้วยความที่มีเลือดปีศาจอยู่ในตัวครึ่งหนึ่ง จึงส่งนางให้มารับใช้ตระกูลซ่ง ทั้งสองได้เจอกันครั้งแรกเมื่อตอนที่เสวี่ยอีอายุได้สิบสามปี แต่ใครเล่าจะรู้ว่าหลังจากนั้นทั้งสองจะเป็นคนที่ถูกจดจำ และชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วเมือง
 |
| หนังสือมีสามเล่มจบ เป็นแบบปกต่อกัน สวยงามจริงๆ :) |
[รีวิว]
เรื่องนี้ซื้อเพราะได้อ่านตัวอย่างในเว็บเด็กดี ที่ทางสนพ. มาลงให้อ่าน พออ่านแล้วก็ติดจนต้องซื้อรูปเล่ม เป็นเรื่องที่อ่านได้เพลินๆ เรื่อยๆ ไม่รีบร้อนให้จบ แม้จะรู้สึกยืดไปบ้าง แต่ก็ยังอ่านได้เรื่อยๆอะแหละ
เราชอบที่ตัวหนังสือเปิดเรื่องมาตอนที่ทั้งคู่ยังเด็ก ทำให้เราค่อยๆซึมซับในความสัมพันธ์นี้ ว่าทำไมคนสองคนถึงผูกพันธ์กันขนาดนี้ ด้วยเพราะคนทั้งคู่ขาดสิ่งใดสิ่งนึงไป และมีอีกฝ่ายมาเติมเต็มสิ่งที่ขาดนั้นได้ จึงเกิดความรู้สึกในลักษณะพึ่งพาอาศัย ความหวัง และความอยากจะเปิดใจ เชื่อใจใครสักคน และผลลัพธ์คือคนนั้นไม่เคยทำให้ต้องผิดหวังเลยแม้แต่น้อยนั่นเอง จึงเกิดเป็นความรัก หวงแหน เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ และจะยกให้ใครก็ไม่ได้ เหมือนประโยคที่เสวี่ยอีได้พูดไว้ว่า หลิงจิวคือเกล็ดใต้คอมังกรของเขา (หมายถึง ส่วนที่มังกรหวงแหนที่สุด ถ้าใครแตะจะโกรธทันที)
และความโลลิของพระเอกเป็นสิ่งที่จะไม่พูดถึงก็คงไม่ได้ ฮ่าาา เสวี่ยอีเฝ้ามองหลิงจิวตั้งแต่นางอายุเพียงเจ็ดขวบ คอยอุ้ม คอยดูแล อาบน้ำ แต่งตัว ป้อนข้าว ป้อนขนม ดูแลนางจนโต ดูแลกันแบบสุดๆไปเลย และยังติดหลิงจิวมากๆ เห็นนางทำอะไรก็รู้สึกน่ารัก แม้จะเห็นนางร้ายก็รู้สึกว่านางน่าชื่นชม มีความอวยนางตลอดดดด อยากได้อะไรก็สรรหามาให้ ต้องบอกว่าเสวี่ยอีนี่เป็นผู้ชายสายเปย์โดยแท้ แถมยังโรแมนติคมากด้วยจ้าาา
ตัวเนื้อเรื่อง แม้เรื่องราวจะเยอะ ตัวละครจะแยะ และตระกูลต่างๆมากมาย แต่มันก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไป เคลียร์กันไปทีละฉากๆ ทีละเมือง ไม่ได้เก็บมาเล่นอะไรต่อมากมาย เหมือนอ่านแล้วก็ผ่านเลย มันก็จะเบาๆหน่อย แต่เนื้อเรื่องก็ยังไม่ลืมที่จะเฉลยปมความเป็นมาของปราณชั่วร้ายในร่างกายเสวี่ยอี ว่าได้มาได้อย่างไร
และตัวเอกก็จะเก่งขึ้นเรื่อยๆ เก่งแบบเก่งฉิบหายกันไปเลย อย่างหลิงจิว ที่ยิ่งโตความสามารถนางยิ่งเยอะขึ้น ทั้งตาทิพย์ การทำนาย ความเจ้าเล่ห์ ความแข็งแกร่งของร่างกาย และความสวยปานล่มบ้านล่มเมือง ทำให้ใครๆ ก็สนใจนางทั้งนั้น ส่วนเสวี่ยอี จากเด็กหนุ่มขี้โรคเขาก็ได้หลิงจิวคอยรักษา คอยฝึกฝน ให้เขาแข็งแกร่งขึ้น จนเขาสามารถดูแลตัวเองได้ และไปฝึกฝนร่างกายในสำนักนู้นนี้จนสามารถดูแลหลิงจิวได้ด้วย ไม่ว่าใครที่ตั้งใจมาแข่งกะเขาเพื่อแย่งนาง เขาก็ไม่เคยแพ้เลยสักครั้ง โฮ่ =w=
By. เจ้าพีฯ
เรื่องนี้ซื้อเพราะได้อ่านตัวอย่างในเว็บเด็กดี ที่ทางสนพ. มาลงให้อ่าน พออ่านแล้วก็ติดจนต้องซื้อรูปเล่ม เป็นเรื่องที่อ่านได้เพลินๆ เรื่อยๆ ไม่รีบร้อนให้จบ แม้จะรู้สึกยืดไปบ้าง แต่ก็ยังอ่านได้เรื่อยๆอะแหละ
เราชอบที่ตัวหนังสือเปิดเรื่องมาตอนที่ทั้งคู่ยังเด็ก ทำให้เราค่อยๆซึมซับในความสัมพันธ์นี้ ว่าทำไมคนสองคนถึงผูกพันธ์กันขนาดนี้ ด้วยเพราะคนทั้งคู่ขาดสิ่งใดสิ่งนึงไป และมีอีกฝ่ายมาเติมเต็มสิ่งที่ขาดนั้นได้ จึงเกิดความรู้สึกในลักษณะพึ่งพาอาศัย ความหวัง และความอยากจะเปิดใจ เชื่อใจใครสักคน และผลลัพธ์คือคนนั้นไม่เคยทำให้ต้องผิดหวังเลยแม้แต่น้อยนั่นเอง จึงเกิดเป็นความรัก หวงแหน เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ และจะยกให้ใครก็ไม่ได้ เหมือนประโยคที่เสวี่ยอีได้พูดไว้ว่า หลิงจิวคือเกล็ดใต้คอมังกรของเขา (หมายถึง ส่วนที่มังกรหวงแหนที่สุด ถ้าใครแตะจะโกรธทันที)
และความโลลิของพระเอกเป็นสิ่งที่จะไม่พูดถึงก็คงไม่ได้ ฮ่าาา เสวี่ยอีเฝ้ามองหลิงจิวตั้งแต่นางอายุเพียงเจ็ดขวบ คอยอุ้ม คอยดูแล อาบน้ำ แต่งตัว ป้อนข้าว ป้อนขนม ดูแลนางจนโต ดูแลกันแบบสุดๆไปเลย และยังติดหลิงจิวมากๆ เห็นนางทำอะไรก็รู้สึกน่ารัก แม้จะเห็นนางร้ายก็รู้สึกว่านางน่าชื่นชม มีความอวยนางตลอดดดด อยากได้อะไรก็สรรหามาให้ ต้องบอกว่าเสวี่ยอีนี่เป็นผู้ชายสายเปย์โดยแท้ แถมยังโรแมนติคมากด้วยจ้าาา
ตัวเนื้อเรื่อง แม้เรื่องราวจะเยอะ ตัวละครจะแยะ และตระกูลต่างๆมากมาย แต่มันก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไป เคลียร์กันไปทีละฉากๆ ทีละเมือง ไม่ได้เก็บมาเล่นอะไรต่อมากมาย เหมือนอ่านแล้วก็ผ่านเลย มันก็จะเบาๆหน่อย แต่เนื้อเรื่องก็ยังไม่ลืมที่จะเฉลยปมความเป็นมาของปราณชั่วร้ายในร่างกายเสวี่ยอี ว่าได้มาได้อย่างไร
และตัวเอกก็จะเก่งขึ้นเรื่อยๆ เก่งแบบเก่งฉิบหายกันไปเลย อย่างหลิงจิว ที่ยิ่งโตความสามารถนางยิ่งเยอะขึ้น ทั้งตาทิพย์ การทำนาย ความเจ้าเล่ห์ ความแข็งแกร่งของร่างกาย และความสวยปานล่มบ้านล่มเมือง ทำให้ใครๆ ก็สนใจนางทั้งนั้น ส่วนเสวี่ยอี จากเด็กหนุ่มขี้โรคเขาก็ได้หลิงจิวคอยรักษา คอยฝึกฝน ให้เขาแข็งแกร่งขึ้น จนเขาสามารถดูแลตัวเองได้ และไปฝึกฝนร่างกายในสำนักนู้นนี้จนสามารถดูแลหลิงจิวได้ด้วย ไม่ว่าใครที่ตั้งใจมาแข่งกะเขาเพื่อแย่งนาง เขาก็ไม่เคยแพ้เลยสักครั้ง โฮ่ =w=
By. เจ้าพีฯ
0 Comments:
แสดงความคิดเห็น